مخترع پیانو
توضیحات:
-
به نام خدا
تخصص کریستوفوری ، تولید هارپیسکورد بود. او از دانش خود درباره ی کیبورد هارپیسکورد استفاده کرد و اولین پیانو را ساخت . سال دقیق تولید این ساز مشخص نیست برخی اسناد سال ۱۷۰۰ را سال تولید پیانو می دانند و برخی دیگر سال ۱۶۹۸ را . سه پیانو از دهه ۱۷۲۰ هنوز موجود است . نام قدیمی آنها ، پیاشنو فورته است که بعد ها برای ساده تر شدن آن را پیانو نامیدند .
– مقایسه صدا
صدای ساز کلاویکورد برای اجرا در سالن های بزرگ ، بسیار آهسته است. هارپیسکورد صدای خیلی بلندی تولید می کند اما با آن روی هر نت نمی توان کنترل خوبی داشت.
هارپیسکورد نمی تواند سطوح مختلفی از موزیک را تولید کند حتی اگر نوازنده از تمام مهارت خود استفاده کند. عملکرد پیانو بسیار بهتر کلاویکورد و هارپیسکورد است. هم صدای بلندی دارد و هم نوازنده قادر خواهد بود انواع ملودی ها را با این ساز بنوازد .
از پیانو می توان در کنسرت ها و سالن های بزرگ نیز استفاده کرد. کریستوفور توانست موفق شود و بدون هیچ دانش و شناخت قبلی یک کیبورد طراحی کند
که در آن چکش ها به سیم ضربه بزنند و صدا تولید شود. وقتی چکش به سیم ضربه میزند باید فورا به جای خود باز گردد زیرا اگر تماس چکش با سیم طولانی تر شود ارتعاش ایجاد شده در سیم متوقف می شود و صدا تولید شده نیز خاتمه می یابد .
نحوه ی اکشن در پیانویی که کریستوفور ساخت ، الگویی برای دیگر تولیدکنندگان در قرن های بعد بود. سیم ها در پیانوهای تولید شده توسط کریستوفوری نازک تر بودند. و در نتیجه صدای تولید شده از آنها نسبت به پیانوهای مدرن امروزی نیز آهسته تر بود اما در مقایسه با کلاویکورد ، صدای فورته پیانو ها بلند تر بود .
– فورته پیانوهای اولیه
اختراع این ساز توسط کریستوفوری تا مدت ها ناشناخته ماند تا در سال ۱۷۱۱یک نویسنده ایتالیایی به نام اسپیون مافی مقاله ای درباره آن نوشت و درباره مکانیزم این ساز توضیحاتی در قالب نمودار نوشت .
مقاله ی او به زبان آلمانی ترجمه شد و به طور گسترده مورد استقبال عموم قرار گرفت . در نسل های بعدی سازندگان پیانو کار خود را بر اساس خواندن این مقاله آغاز کردند.
– گوتفرید سیلبرمن
یکی از این سازندگان گوتفرید سیلبرمن بود که در میان دیگر سازندگان ، مشهور تر بود. پیانوهای گوتفرید دقیقا مشابه با پیانوهای کریستوفر بود با این تفاوت که گوتفرید پدال طنین را اختراع کرد . این پدال باعث می شود که دمپر ها به طور همزمان از روی سیم ها بلند شوند . این اختراع پیانیست ها را قادر می سازد که نت را نگه دارند حتی اگر انگشت پیانیست روی کلید فشاری وارد نکند
و پیانیست ها می توانند به طور همزمان نت های دیگر را بنوازند. سیلبرمن در دهه ۱۷۳۰ طریقه ساخت پیانو را به سباستین باخ آموزش داد .
سباستین باخ
اما سباستین انتقاد کرد که نت های بالاتر خیلی نرم هستند . باخ ، پیانوهای مدرن تر در سال ۱۷۴۷ را بیشتر تائید کرد و پیانو های سیلبر من را فروخت .
در سال ۱۷۴۹ ، باخ نام فورته پیانو به معنای نرم و بلند را روی پیانوهای سیلبرمن نهاد تا بتواند فروش بیشتری داشته باشد. در اواخر قرن ۱۸ ساخت این ساز توسط برخی افراد.
از جمله :
یوهان آندریاس استین (که در اگزبورگ آلمان کار می کرد) و نانتی استریچر (دختر استین) و آنتون والتر که اهل وین بودند ، توسعه یافت .
پیانوهایی که در وین ساخته شدند فریم آنها از جنس چوب بود در هر نت دو سیم وجود داشت و چکش ها با چرم کاور شده بودند.
رنگ کلیدها در پیانوهای وینی متضاد رنگ کلیدها در پیانوهای امروزی هستند. یعنی کلید های سفید در آنها همان کلید های سیاه و کلید های سیاه در آنها همان کلید های سفید در پیانوهای امروزی هستند.
ولفگانگ موتزارت موسیقی سوناتا و قطعه موسیقی های خود را با این ساز سرود و کپی آنها در قرن ۲۱ برای اجرای موسیقی های کلاسیک ، ساخته شد.
پیانوهای دوره ی موتزارت دارای نت نرم تر و اثیری تری نسبت به پیانوهای قرن بیست و یکم یا پیانوهای انگلیسی هستند و قدرت نگه داشتن نت در آنها کمتر بود.
فورته پیانو به پیانو های قدیمی و اولیه گفته می شود و به نوع مدرن و امروزی آن ، پیانو می گویند.