موسیقی پاپ ایران
توضیحات:
-
به نام خدا
اصطلاحات موسیقی عامه پسند و موسیقی پاپ اغلب به جای یکدیگر استفاده می‌شوند؛ اگر چه اولی تمام موسیقی‌هایی را توصیف می‌کند که محبوب هستند و شامل بسیاری از سبک‌های متفاوت است. در طول دهه‌های 1950 و 1960 موسیقی پاپ، راک اند رول و سبک‌های جوانگرا را تحت تأثیر قرار داد. موسیقی راک و پاپ تا اواخر دهه 1960 تقریباً مترادف باقی ماندند، پس از آن پاپ با موسیقی تجاری، زودگذر و در دسترس همراه شد.
در ایران در بیشتر جشن‌ها، میتینگ‌ها، عروسی‌ها و پارتی‌ها برخلاف دیگر نقاط جهان که از سبک تخصصی مانند هاوس و ترنس استفاده می‌شود، از سبک کلی و جامع موسیقی پاپ استفاده می‌شود.پدر موسیقی پاپ
در واقع موسیقی پاپ ایران نیز در دوره قاجار و در سده نوزده میلادی شکل گرفت و پس از ظهور رادیو، به شکل چشم‌گیری گسترش یافت. قبل از دهه ۵۰ میلادی بازار موسیقی ایران در دست خوانندگان موسیقی کلاسیک بود که از معروف‌ترین آنها می‌توان به خواننده گیلانی به نام احمد عاشور پور اشاره کرد. به احمد عاشور پور پدر موسیقی پاپ ایران نیز گفته می‌شود. ساز و نقاره، نوروز و جوما بازار از مشهورترین ترانه‌های این خواننده گیلانیست.
موسیقی پاپ ایران با روی کار آمدن خوانندگانی همچون ویگن و با بکارگیری سازهای مختلف با سبک‌های غربی دگرگون شد و پا به عرصه جدید گذاشت. ویگن از اولین خواننده‌های معروف ایرانیست که گیتار را در موسیقی پاپ ایران نواخت و به سلطان جاز ایران نیز معروف است. از جمله خواننده‌های معروف ایرانی موسیقی پاپ ایران در زمان قبل از انقلاب می‌توان به شهبال، احمد عاشور پور، شهرام شپره، حسن شماعی زاده، ابی، ویگن، ستار، داریوش، حبیب، رامش، دلکش، عارف، فرهاد، حمیرا، فتانه، گوگوش ، معین و.... اشاره کرد. همچنین انوشیروان روحانی، حسن شماعی زاده، اسفندیار منفرد زاده، آندرانیک، لقمان اطحمی، محمد حیدری، منوچهر چشم آذر و... نیز از آهنگسازان معروف این دوره و افرادی همچون ایرج جنتی، شهیار قنبری، اردلان سرافراز و... نیز از ترانه سرایان کهن موسیقی پاپ ایران محسوب می‌شوند.
موسیقی پاپ ایران پس از انقلاب ۱۳۵۷
موسیقی پاپ ایران پس از انقلاب ۱۳۵۷ تحت شعاع قرار گرفت بطوری که در دهه ۶۰ کاملا ناپدید شد و خوانندگان این سبک از موسیقی یا پیشه خود را تغییر دادند و یا برای ادامه کار خود به خارج از کشور پناه بردند. پس از جنگ هشت ساله با عراق، موسیقی پاپ در ایران با رویکرد جدیدتری پدیدار شد. علیرضا افتخاری، پرویز طاهری، بیژن خاوری، حمید غلامعلی، مهدی سپهر، عباس بهادری و مهرداد کاظمی از جمله خوانندگانی بودند که در دوران سازندگی ایران روی کار آمدند و این سبک از موسیقی را در ایران زنده نگه داشتند.
در سیاست‌های فرهنگی و هنری دوره اصلاحات، گشایش‌هایی در زمینه موسیقی پاپ ایران صورت گرفت. در این راستا صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران با همکاری آقایان دامغانی و شهبازیان انجمنی را جهت بررسی بازگشت و پیشرفت موسیقی پاپ ایران برپا کردند تا همسو با چهارچوب قانونی، منجر به پیشرفت موسیقی درون مرزی و حتی پیشی گرفتن آن از موسیقی ایرانی برون مرزی شوند. محمد اصفهانی، سعید شهروز، شادمهر عقیلی، خشایار اعتمادی، گروه آریان از نخستین خوانندگان معروف ایرانی بودند که توانستند پروانه کار دریافت کنند. البته برخی از کارهای ارائه شده در این دوره از دید برخی منتقدان در زمینه تکنیک و درونمایه ناخوشایند آمد و باب دل مخاطبین و منتقدان نبود.
در سال ۱۳۷۷ اولین جشنواره موسیقی پاپ ایران پس از انقلاب برگزار شد و پس از آن خوانندگان جوان‌تری وارد عرصه موسیقی پاپ ایران شدند. با گسترش فناوری‌های جدید و دسترسی همگانی به اینترنت، گروهی از خوانندگان نیز به صورت زیر زمینی شروع به ارائه موسیقی پاپ کردند. از جمله این خوانندگان زیر زمینی می‌توان به امیر تتلو و حسین تهی اشاره کرد. پس از دهه ۷۰ خوانندگانی همچون بابک جهانبخش، رضا صادقی، احسان خواجه امیری، محسن یگانه، امین رستمی، بنیامین بهادری، محسن چاوشی، حمید حامی، علی لهراسبی، فرزاد فرزین، مهدی یراحی، سیروان خسروی، مجید خراطها، محمد علیزاده ، فریدون اسرایی و... روی کار آمدند و بازار موسیقی پاپ ایران را در دست گرفتند.
از خوانندگان معروف ایرانی جوان و پر طرفدار امروزی نیز می‌توان به آرون افشار، علیرضا طلیسچی، سینا درخشنده، فرزاد فرخ، گرشا رضایی، حمید هیراد، حامد همایون، مسعود صادقلو و مهدی جهانی اشاره کرد که در ادامه به معرفی برخی از آنان و آهنگ جدید شان خواهیم پرداخت.